موارد استفاده از بلاکچین: اینترنت اشیا (IoT)
اینترنت اشیاء چیست؟
از اولین روزهای پیدایش انقلاب دیجیتال در دهه 50 میلادی، تکنولوژی‌های جدید بسیاری پدید آمدند. به‌جای اینکه این تکنولوژی‌ها به افراد کمی محدود شوند، صنعت بسیار سریع پیشرفت کرد و بیشتر تکنولوژی‌های جدید توسعه‌یافته و در دسترس همگان قرار گرفتند.
همسویی انواع مختلف دستگاه‌های مبتکرانه (ازجمله چیپ‌های RFID، سنسورها و اینترنت) و در دسترس بودن آن‌ها سرانجام منجر به پیدایش مفهوم اینترنت اشیاء شد. تکنولوژی IoT تغییر بزرگی را در عصر کامپیوتر ایجاد می‌کند و این امکان را فراهم آورده است که علاوه بر کامپیوترها، دستگاه‌های دیگری نیز به اینترنت متصل شوند.
پیشینه IoT:
اولین بار از این تکنولوژی در دانشگاه MIT استفاده شد. دانشجویان MIT از سنسورهای ارزان‌قیمت استفاده می‌کردند تا بر ماشین نوشابه ریز خود نظارت کنند و آن را دوباره تجهیز کنند. در سال 1994 مقاله‌ای از رضا راجی منتشر شد که در آن ایده بسته‌های متحرک داده‌ها برای خودکارسازی خانه‌ها و کارخانه‌ها ارائه شد و این مقاله سبب پیشرفت بیشتر تکنولوژی IoT شد.
در حدود 1990، مایکروسافت و چند شرکت دیگر ایده‌های مشابهی را موردبررسی قراردادند و از سال 2002، بسیاری از رسانه‌ها در مورد پیشرفت IoT صحبت کردند، پیشرفت‌هایی ازجمله استفاده از دستگاه‌های هوشمندی که به یکدیگر متصل می‌شوند و همگی به یک سیستم اطلاعاتی ناظر وصل می‌شوند.
بااین‌حال بنا به تأیید بسیاری، سال 2008 رسماً به‌عنوان اولین سال تولد تکنولوژی IoT در نظر گرفته می‌شود. در این سال دستگاه‌های الکترونیکی بسیاری ساخته شدند که بیش از انسان‌ها به اینترنت متصل شدند.
نحوه عملکرد IoT:
تکنولوژی IoT اساساً مربوط به نحوه کار با اینترنت چند دستگاه و شیء است و معمولاً از شبکه‌ای از سنسورها و دستگاه‌های غیر کامپیوتری تشکیل‌شده است که با کامپیوترها و دستگاه‌ها از طریق اینترنت ارتباط برقرار می‌کنند. این موضوع می‌تواند شامل استفاده از ترموستات‌ها، مانیتورهای نشان‌دهنده ضربان قلب، آب‌پاش‌ها و سیستم‌های امنیتی منازل باشد. ابداع تکنولوژی IoT امکان نظارت، کنترل، خودکارسازی و بررسی وضعیت دستگاه‌ها و سنسورهای بسیاری را از راه دور فراهم می‌آورد. این امکان در منازل و ماشین‌های خود ران می‌تواند مورداستفاده قرار گیرد.
استفاده از IoT در امور شخصی و محلی:
تکنولوژی IoT می‌تواند در زمینه‌های شخصی و محلی بسیاری مورداستفاده قرار گیرد. مثال‌های معمول به موضوع خودکارسازی منازل مربوط می‌شوند که در آن از دستگاه‌های مختلف برای نظارت و کنترل استفاده از چراغ‌ها، دستگاه‌های تهویه هوا، هیترها و سیستم‌های امنیتی می‌توان استفاده کرد. این دستگاه‌ها می‌توانند به دیگر موارد شخصی از قبیل ساعت‌های هوشمند و تلفن‌های هوشمند یا اسمارت هاب‌هایی (smart hubs) که برای متصل ساختن دیگر محصولات هوشمند خانگی طراحی‌شده‌اند (ازجمله تلویزیون‌های هوشمند و یخچال‌ها) متصل شوند.
خانه‌های خودکار شده قابلیت بهبود کیفیت زندگی را برای بزرگ‌ترها و افرادی که معلولیت‌های حرکتی، شنیداری و بینایی دارند از طریق تکنولوژی کمکی برای آن‌ها به همراه دارند. این قابلیت می‌تواند شامل استفاده از سنسورهای هم‌زمان شود که به اعضای خانواده در مورد ضربان قلب غیرعادی یکدیگر یا از هوش رفتن هشدار می‌دهد. مثال جالب دیگر استفاده از تختخواب‌های هوشمند است که هنگام اشغال بودن اطلاع دهد. این تکنولوژی هم‌اینک در بیمارستان‌ها مورداستفاده قرارگرفته است و ترک کردن تخت را توسط بیمار اطلاع می‌دهد.
به‌کارگیری تکنولوژی IoT در تجارت و صنعت:
استفاده از سنسورهایی برای ردیابی شرایط زیست‌محیطی ازجمله دما، رطوبت، فشار هوا و کیفیت مثال‌هایی از کاربرد IoT در صنعت است. همچنین کشاورزان ممکن است از دستگاه‌هایی که از این تکنولوژی استفاده می‌کنند برای اطلاع از تمام شدن ذخیره آب یا غذای خود استفاده کنند یا تولیدکنندگان در مورد تمام شدن یک کالای مهم خود آگاه شوند. تولیدکنندگان می‌توانند ماشین‌های خودکاری را راه‌اندازی کنند که پیش از تمام شدن یک محصول بتواند آن را سفارش دهد.
محدودیت‌ها:
اینترنت اشیاء ابداعات جالب بسیاری با خود همراه دارد و در کنار ما خواهد ماند. بااین‌وجود یکی از محدودیت‌های استفاده از سیستم‌های اینترنت اشیا برای منازل و کسب‌وکارها، افزایش تعداد دستگاه‌هایی است که باید متصل و نظارت شوند (و بسیاری از آن‌ها به استفاده از اینترنت وابسته هستند). اگر اجرا به‌درستی صورت نگیرد، شرکت‌ها و مالکین خانگی می‌توانند به اپلیکیشن‌های مختلفی برای نظارت بر دستگاه‌ها دسترسی داشته باشند. این موضوع سبب می‌شود تا اینترنت اشیا برای مشتریان بیشتر زمان‌بر و کمتر جذابیت داشته باشد.
به همین دلیل، برخی از شرکت‌ها مانند اپل و لنوو اپلیکیشن هایی ساخته‌اند که امکان کنترل دستگاه‌ها را در محیط iOS حتی از طریق فرمان‌های صوتی فراهم کرده‌اند. دیگر پلتفرم‌های IoT با هاب‌ها (hubs) که به اینترنت یا وای فای وابسته نیستند، مقابله می‌کنند. اکوی آمازون (Amazon’s Echo) و SmartThing Hub سامسونگ مثال‌هایی ازاین‌دست هستند؛ بنابراین، IoT با دستگاه‌هایی که با یک سنسور مرتبط هستند و غالباً به اینترنت یا گیرنده وای فای دیگری متصل هستند و امکان کنترل مرکزی، برنامه‌ریزی و نظارت را فراهم می‌آورند، کار می‌کند.
رمزارزهای مبتنی بر IoT:
احتمالاً بسیاری از سیستم‌های IoT به تعاملات کوچک مالی میان اشیای دیجیتال وابسته هستند و برای این کار دستگاه‌های IoT باید به‌گونه‌ای متصل شوند که امکان اقتصاد ماشین به ماشین (M2M) فراهم باشد. منظور تبادل پول میان دستگاه‌های غیرانسانی است. در چنین شرایطی تقاضا برای ارزهای منطبق بر IoT افزایش می‌یابد و رمزارزها جایگزین مناسبی هستند.
در ابتدا بسیاری بر این عقیده بودند که بلاکچین خود به‌تنهایی چارچوب اصلی برای اقتصاد M2M است زیرا برای پرداخت های جزء مناسب است و با رمزارزها مورداستفاده قرار می‌گیرد. بااین‌وجود بسیاری از شبکه‌های بلاکچین عملکرد خود را محدود به تعداد معاملات در ثانیه‌ای که می‌توانند انجام دهند کرده‌اند. به این معنی که اجرای بیشتر بلاکچین های مربوط به اثبات کار و اثبات سهام انطباق‌پذیری کمی دارند که سبب ناکارآمدی آن‌ها در پایان دادن به معاملات خرد M2M می‌شود. بااین‌حال لازم به ذکر است که بسیاری از پروژه‌های بلاکچین ازجمله شبکه لایتنینگ بیت کوین و اتریوم پلاسما درصدد انطباق‌پذیری هستند.
کلام آخر:
اینترنت اشیاء درنهایت سبب خودکارسازی، نظارت و کنترل بسیاری از دستگاه‌ها می‌شود و درنتیجه زندگی ما را بهبود می‌بخشند و کارآیی صنایع مختلف را افزایش می‌دهند. رمزارزها فرصت مناسبی در اختیار دارند تا بخشی از انقلاب IoT شوند و به‌عنوان پول دیجیتال در معاملات خرد و اقتصاد M2M به کار روند. در حال حاضر پروژه‌های محدود رمزارزها وجود دارند که صنعت IoT را هدف قرار داده‌اند، اما در آینده‌ای نزدیک و با پیشرفت تکنولوژی احتمالاً شاهد پیدایش تعداد بیشتری خواهیم بود.